De mooiste reis die we ooit gemaakt hebben was dik drie weken naar Nepal. Eerst naar de drie koningssteden, toen een 9 daagse trektocht in het Langtang gebied. Daarna Bungeejumpen vanaf 160 meter gevolgd door raften op de Bhote Kosi rivier op 11 km van de grens met Tibet. Daarna nog op safari om neushoorns te spotten in Chitwan. Het mooiste was misschien nog wel dat we Dawa ontmoet hebben; jaren lang hebben we haar gesponsord om naar school te kunnen. In 2015 zochten we haar nog op in New York
Lees hier ‘alles over Dawa en Nepal > Mijn oude reisverslag van 25 jaar geleden.
Voor de Maya Route heb ik al een keer een uitgebreid verslag gemaakt met veel grote foto’s en video. Nu dan ook gedaan voor deze Nepal trip. Dit was immers onze mooiste reis ooit. Hier alvast onze bungee jumps vanaf The Last Resort in Nepal.
Uitgebreid reisverslag 25 jaar later
Alle negatieven zijn gedigitaliseerd, de video’s bewaard gebleven en zelfs Google Earth werkt nog. Daarom tijd om eens een beter reisverslag te maken. Gedegen, na al die tijd, omdat ik daar zin in heb.
Het is de mooiste reis die we ooit gemaakt hebben en niet alleen omdat het onze eerste grote reis was, maar ook door de opbouw: eerst 4 dagen koningssteden, daarna een 9-daagse trektocht door een minder druk gebied van de Himalaya, daarna bungee jumper en raften in The Last Resort, 11 km onder de grens met Tibet. Als afsluiter bijkomen in Chitwan National Park in het zuiden tegen India, waar we tijgers en neushoorns gespot hebben. We hebben nog lang contact gehouden met de groep, ook omdat we Dawa nog jaren gesponsord hebben.
Copyright
Op alle foto’s van deze site is copyright van toepassing en deze mogen niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan dit reisverslag. Met name ook omdat er nu wat meer gezichten in beeld zijn: iets wat ik normaliter probeer te voorkomen. Was jij erbij 25 jaar geleden en herken je jezelf ongewild op een van de foto’s of ben je te veel in beeld in een video, laat het me dan even weten, dan verwijder ik de foto/scene direct. Ook handig om te weten: klik op een foto (van een galerij) voor een grote versie en klik dan daar verder.
Koningssteden
De eerste koningsstad; Kathmandu
Het gewone leven is daar al mooi: hier kun je echt met een flesje cola op de trappen van een tempel aan het Durbar Square gaan zitten en zien hoe het alledaagse leven aan je voorbij trekt, tenminste 25 jaar geleden. Nu is het waarschijnlijk een stuk toeristischer… Ook zal er inmiddels meer hoogbouw zijn in die prachtige Kathmandu vallei…
De Stupa van Bodnath
Dit lag wat buiten Kathmandu en bekeken we vanaf een roof-terrace waar we eerst lekker aten en vervolgens alle mensen vanuit de bergen af zagen dalen om te komen bidden.
De Kumari
Ook de Kumari (De levende godin) heeft toen veel indruk op me gemaakt, we zijn wel 3 keer gaan kijken. Wanneer er een nieuwe Kumari wordt gekozen, meisjes vanaf 6 jaar geloof ik, moeten ze een nacht in een kamer met 108 (?) dode dieren doorbrengen. Wie dat het langst volhoudt is de nieuwe levende godin, tot ze voor het eerst ongesteld wordt, dan wordt de volgende gekozen. We mochten haar roepen en dan verscheen ze af en toe in het middelste raam, maar we mochten geen foto’s maken, dus de foto die je ziet is genomen van een kaart die we daar toen kochten.
Swoyambhu Mahachaitya
Dit noemden ze ook wel de apentempel. Op een heuvel hoog boven de stad uit. Een hele klim om vervolgens lastig gevallen te worden door al die apen. Mwah… Maar ja, da’s de natuur he. En toerisme… Eenmaal boven wel mooi met al die gebedsvlaggetjes en het uitzicht over de Kathmandu vallei.
De tweede koningsstad: Patan
Patan was ook erg mooi, veel stoffige tempels bij elkaar in een straatje, hun eigen Durbar Square.
Kleuren
Prachtige kleurstoffen en kruiden werden overal langs de kant van de weg verkocht. Prachtig om te zien natuurlijk…
Pashupatinath
Dit is wat luguber, maar wel mooi om mee te maken. Niet zozeer die ‘monniken’ dat was gewoon een kermis-attractie. Maar het verbranden van ‘zojuist’ overleden mensen was bijzonder om mee te maken. We hebben uren zitten kijken aan de overkant van het water. In principe wordt de overledenen dezelfde dag nog verbrand. De jongste zoon steekt het vuur aan, nadat hij is kaal geschoren. Werkmannen lopen af en aan met hout, want dan was de volgende weer aan de beurt. Het resterende as werd hupsakee de heilige Bagmati rivier in geveegd en een nieuwe stapel werd aangemaakt. 10 meter verder in de rivier stonden mensen zich met dat water te wassen en ook zaten er slangen in het water (op foto 5 zie je de kinderen naar de slang kijken.) Andere cultuur, maar heel mooi om mee te mogen maken.
Hier een filmpje van 14 minuten met beelden (zonder toeristische voice-over) van Kathmandu en Patan. De hoofdstukjes hierboven volgen de volgorde van dit filmpje en onze reis.
8-Daagse trektocht in het Helambu – Langtang gebied
Vanuit Kathmandu vertrokken we naar Melamchi Pul Bazar. Zo lijkt het maar een klein U-tje wat we gelopen hebben, maar we hebben bijna 3000 meter geklommen en we deden er 9 dagen over. Ter vergelijking Kathmandu in de vallei even meegenomen in het plaatje hieronder. Het Google Earth KMZ bestand met de exacte locaties is te downloaden in het oude reisverslag > Data / huizen / routes zal inmiddels wel geüpdatet zijn…
Deze fly over (Google Earth doet het nog altijd na 25 jaar en toont niet alleen de bewaarde plaatsen, maar kan er nog steeds een fly-over video van maken. Zal best mooier kunnen, maar hier alvast een eerste versie:)
Dag 1: Van Melamchi Pul Bazar naar Kakani
Omdat ik alles had gegeten waar ze me tegen gewaarschuwd hadden had ik al 2 dagen op bed gelegen, dicht bij het toilet. Die eerste dag lang in de bus was dus al spannend, maar daarna 1.100 meter klimmen was een pittige start. Ik was na 3 weken bij thuiskomst nog steeds 6 kilo afgevallen, dus je kunt je voorstellen hoe ‘leeg’ ik was. De groep liep door en een drager en Dominique bleven bij mij. OP een gegeven moment nam Dominique mijn dagrugzak, kreeg ik op een opa andere manier meer lucht en heb ik de top van dag 1 gehaald. Wat soep en Evergreen koeken gegeten en naar bed. De volgende dag was ik helemaal opgeknapt en liep ik veelal mee voorop. 14km is het slechts, zegt Google Maps, maar met 1.000 hoogtemeters toch een hele klim…
Hieronder mooi de rivier te zien vanwaar we startten, maar dan vanaf een paar honderd meter hoogte:
Dag 2: Van Kakani naar Sarmathang
Een enigszins korte trip met slechts 600 hoogtemeters. Op dag twee kwamen we Dawa tegen: Boven op de berg help ze haar vader bij het verkopen van thee.
Voor Dawa hebben we jaren lang een eigen pagina bijgehouden
Onlangs schreef ik een artikel op LinkedIn (Engels) over haar vastberadenheid
Dawa liet ons trots haar ‘dorpje’ (3 huizen) en met name hun huis zien. Ook las ze nog voor uit haar heilige schrift
Dawa liet ons niet alleen haar huis zien, maar ze nam ons ook mee naar de school, waarvan wij vonden dat ze naartoe moest. Als groep hebben we haar meteen voor het eerste jaar gesponsord. Later hebben de rebellen de school verwoest en moest ze naar Kathmandu om te leren.
Dag 3: van Sarmathang naar Tarkeghayang
Dit herinner ik me nog omdat hier familie van Dawa was en omdat we die avond veel gezongen hebben met de groep en de dragers: Ze leerden ons Nepalese liedjes. Eigenlijk sliepen en aten de dragers elders, maar bij ons waren ze onderdeel van de groep.
Dag 4: Van Tarkeghayang naar Melamchigaon
Zoals op de foto van de route al een beetje is te zien was dit de pittigste dag: eerst 800 meter dalen waardoor je knieën helemaal gesloopt waren en na een herkenbare lunch (garlic noodle soup, onder die grote rots), moesten we weer 800 meter klimmen. Dat was toch wel erg pittig voor iedereen…
Ook hier was ik ziek: griep deze keer. Hier herinner ik me nog wel plateau waarop het dorpje zich bevond. We zijn naar de tempel gegaan, maar na het eten lag ik om 18:00 uur al op bed. Hier was ook de goorste WC die ik ooit heb moeten gebruiken…: Een volle emmer !
Dag 5: Van Melamchigaon naar Tharepati Pass
Op deze dag klommen ook weer bijna 1.000 meter, naar ons hoogste punt op 3.600 meter hoogte. Mistig en -2 graden, buiten, maar ook binnen, want de ramen waren van plastic folie. Binnen werd flink gestookt en het zag dan ook helemaal blauw: Je merkte het meteen aan je ademhaling en aan je ogen. Wel een eigen kamertje met ons tweetjes herinner ik me nog. Die slaapzak van 20 gulden bij de Scapino was toch wat dunnetjes deze nacht….
Ik geloof dat we op 3.400 meter sliepen (in die Sumcho Top Lodge?), maar dat je nog wel naar die 3.600 meter kon wandelen. Hebben we met een klein groepje ook gedaan: Hieronder mooi te zien.
Dag 6: Van Tharepati Pass naar Kutumsang
Deze dag bevatte een stukje aarde dat samen met Glen Nevis in Schotland tot de mooiste van allemaal behoren…
Kutumsang was inderdaad een langgerekt dorpje waarmee alleen tussen de huisjes door kon wandelen. Dat herinner ik me idd ook nog:
Deze dag bevatte een stukje aarde dat samen met Glen Nevis in Schotland tot de mooiste van allemaal behoren… Dat was onderstaand stukje: In de dalletje waar we aan beide kanten (tussen de nevel door) mooi de hoogteverschillen konden zien. Hier kwamen we een van de drie groepjes tegen in 9 dagen, Nederlanders natuurlijk en bij toeval kende ze ook onze huisarts Henk.
Aankomst in het langs snelle dorpje Kutumsang bovenop de bergrug:
Dag 7: van Kutumsang naar Chisapani
We dalen weer af en de vegetatie wordt anders. De terrassen en mooie uitzichten komen er weer aan.
Dag 8: Van Chisapani naar Nagarkot
Op deze laatste dag weinig hoogtemeters, maar wel de grootste afstand… Nagarkot ligt dan ook weer bijna in de bewoonde wereld: gewoon een stenen hotel met restaurant en per stel een mooi eigen huisje. Zelfs stromend water geloof ik…
En zo ziet 8 dagen eruit in een videootje van 17 minuten:
Van Nagarkot naar Baktapur
Na een geweldige feestavond met de hele groep en alle dragers keerden we de volgende dag terug naar de derde koningsstad: Baktapur. De foto rechtsonder is van ons hotel aldaar: opeens weer heel wat anders dan we in de bergen hadden… Bezoekje aan de lokale brandweer werd gewaardeerd, we hebben vissen gevoerd in de centrale vijver, en op afstand naar een demonstratie staan kijken die met veel herrie door de stad kwam…
Wat minder foto’s van Baktapur, wel 8 minuten video:
The Last Resort: Bungee Jump van 160 meter en Raften op de Bhote Kosi
The Last Resort was echt prachtig: 11 km onder de grens met Tibet. Mooie stijlvolle centrale gemeenschappelijke ruimtes en luxe tenten met dikke matrassen om in te slapen. De weg er naartoe was doodeng: wie het hardst toeters mag de haarspeldbocht als eerste nemen… We hebben er zelf geen mooie foto’s van en ook hun site toont weinig, maar mooi was het !
Op dag 1 hebben we al even geraft, maar vooral ook lekker relaxed met een drankje. De volgende ochtend eerst bungee jumpen (zie filmpje hieronder) vanaf de hangbrug. Daarna begon. het raften pas echt… Het raften was veel spannender dan de bungee jump…
Het raften was echt spannend. Flinke holes en rapids en vaak overleg owe die rapid wel mochten nemen. Twee keer uit moeten stappen en een stukje lopen en het twijfel geval die we wel mochten nemen was wel spannend. We bleven in een hole hangen waar het water een meter dik naar beneden kwam, de boot werd steeds gegrepen door die vreet-golf en hij tolde rond, werd dubbel gevouwen en husselde ons door elkaar. Lichte paniek en veel blauwe plekken en opeens lag er een tros-touw over mijn arm, ik greep het en zo werden we eruit getrokken door een van de guides. De rest had niet eens in de gaten dat hij ons ‘gered’ had.
Chitwan National park: Neushoorns en Tijgers
Dit was het safari-deel van de vakantie: Eerst met de kano, in de avond met jeeps en de volgende dag op de rug van een olifant: nu mag dat niet meer, maar toen nog ‘gewoon’. We hebben zowel de beoogde neushoorn en tijgers gezien. Daarna heel relaxed nog een dag aan het water gezeten met pannenkoekjes met suiker en bananen lassi’s (yoghurt shakes)
Het is nu augustus 2025 als ik dit typ en ‘de woke beweging’ begint aan haar retour. Op een olifantenrug zitten om naar wilde neushoorns te gaan kijken kan al heel lang niet meer. Daarom maar de meeste beelden van toen uit deze clip gelaten. Heb je problemen met de resterende beelden? Mij niet bellen, dit is wat er 25 jaar geleden gewoon nog kon, en dat is vastgelegd. Minimaal.
Een prachtige afwisselende reis was het met mooi weer, een fijne groep en mensen waar we na 25 jaar nog steeds contact mee hebben, waaronder Dawa (Scroll terug naar boven als je haar pagina en mijn artikel over haar doorzettingsvermogen nog niet hebt gelezen).
